Οι μνήμες μου με πάνε
στο αύριο μου
στις αχτίδες του Ήλιου
να βαδίζω στράτες
παπαρούνες
με ησυχασμένο τον ανταριασμένο
νου μου.
Ξόδεψα πολύ απ' το φως μου
γυρεύοντας στο σκότος
την Αλήθεια.
Πολλή θλίψη είδα να σπαταλιέται
σ' όλα τ' ανάξια.
Μα πάω να βρω ότι
έχω κρυμμένο.
Μυστικό θησαυρό
παραδομένο στην Λήθη.
Χτυπά το αίμα μου
θόρυβο γνώριμο.
Αδειάζω σπουδές
και χρειαζούμενα
κι ολόγυμνη στέκω
ενώπιος ενωπίω
στο ήσυχο και πλήρες
της απουσίας όλων.
Πλούσια κερδισμένα
τα ρούχα
...Στέλλα Βρακά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου