Ούτε η φωνή
δεν έβγαινε απ' τα χείλη της.
Μόνο να τον κοιτάζει ήθελε.
Και ν' αρμενίζει στους ωκεανούς
των ματιών του.
Να χάνεται σε ερωτικά μονοπάτια.
Και τα υγρά της χείλη να
του φωνάζουν σ' αγαπώ.
Ούτε η φωνή
δεν έβγαινε απ' τα χείλη της.
Κι αυτή καμάρωνε τα δυό του μάτια.
Έκανε όνειρα...
Έσταζε έρωτα...
Κι όταν τα χείλη της φιλούσε,
αυτή χανόταν.
Σαν να την μάγευε
και να την τρέλαινε.
Απ τα φιλιά του
σαν γλυκό κρασί μεθούσε.
Ούτε η φωνή
δεν έβγαινε απ' τα χείλη της.
Μα ήταν σαν όλη νύχτα να μιλούσε.
Και να του έλεγε
πως η αγάπη τους...
Σ' ένα ταξίδι ονειρικό
τους οδηγούσε.
Μόνο τον κοίταζε.
Και την ταξίδευε.
Κι είχε τον κόσμο
όλο δικό της...άν ζητούσε.
Ούτε η φωνή
δεν έβγαινε απ' τα χείλη της.
Και το κορμί της
για τα χάδια του ριγούσε.
Κι όμως δε μίλαγε.
Μόνο τον κοίταζε.
Και στα δυό του μάτια
έκανε έρωτα...μεθούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου