Σκόρπιες
σκέψεις να' ναι τάχα
ή έχουν κάτι να μου πούν,
σκόρπια θέλω μοιάζουν
μ'αλλοτινού καιρού!
Σκόρπιες
μνήμες σε κανόνες
της ψυχής, περιμέναμε
τον ήλιο λάμψεις άλικες αυγής!
Μνήμες
ξεμοναχιασμένες
μες το λιόγερμα γυρνούν
έστω εκεί στο δειλινό θέλουν
να εγκατασταθούν!
Λεηλατημένες
σκέψεις σ' αναζήτηση
σιωπής, μ' αντοχές εξαντλημένες
ψάχνεις να κρυφτείς!
Άργησες πολύ
πως να σου το εξηγήσω μοιάζεις
λύτρωση ψυχής, μα κρυώνει το κορμί
μες τη βαρυχειμωνιά μου είμαι θεατής!
...Νέλλη Κουμεντάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου