Ίσως υπήρχανε πιο όμορφες.
Κατά έναν περίεργο λόγο όμως μόλις εμφανιζόταν
δεν υπήρχε καμία άλλη γυναίκα να την επισκιάσει.
Γιατί η Αλίκη δεν ήτανε μονάχα μια όμορφη γυναίκα.
Ήτανε μια γυναίκα που λάτρευε να μαγεύει.
Λάτρευε να είναι το απόλυτο σε όλα.
Λάτρευε να είναι σταρ.
Η μετριότητα θα την πέθαινε.
Γιαυτό και έφυγε λαμπερή και περήφανη.
Ίσως υπήρχανε και άλλες ταλαντούχες ηθοποιοί.
Μα τι σημασία είχε όταν ο φακός ερωτεύτηκε την Αλίκη;
Εκείνη μιλούσε και το φακό τον καθήλωνε.
Εκείνη γελούσε και ο φακός την φλέρταρε.
Εκείνη έπαιζε έναν ρόλο και τον εξουσίαζε με την γοητεία της.
Δεν ήταν μόνο η ομορφιά της και το αστείρευτο,
πηγαίο ταλέντο της.
Ήτανε οτι δεν μπορούσες να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της.
Ήτανε ένας μαγνήτης, ένας πόλος έλξης ένας πίνακας
ζωγραφικής με χιλιάδες χρώματα.
Η Αλίκη δεν ήταν ο άνθρωπος που θα σου άρεσε λίγο ή μέτρια.
Ή θα σου άρεσε πολύ ή δεν θα την έβλεπες καθόλου.
Το μαγικό στην ιστορία είναι ότι τελικά την Αλίκη
την παρακολουθούσαν όλοι.
Ακόμα και εκείνοι που ήταν απέναντί της,
ακόμα και εκείνοι που δήλωναν αδιάφοροι.
Όλοι έβλεπαν τις ταινίες της Αλίκης.
Είναι μια ολόκληρη επιστήμη να εξερευνήσεις
ένα φαινόμενο τέτοιο.
Γιατί φαινόμενο ήτανε.
Δεν υπήρξε ποτέ μια από τις πολλές.
Δεν θα το άντεχε.
Για εκείνη σημασία είχε μονάχα να είναι η πρώτη.
Η μία.
Η μοναδική.
Γράφω για εκείνη γιατί θαυμάζω τους ανθρώπους με πείσμα.
Με σιδερένια θέληση.
Με ατσάλινο χαρακτήρα.
Αναγνωρίζω σε εκείνη το ότι ένα «Καλημέρα «, θα μπορούσε
να το πει με τέτοιο τρόπο ώστε να πιστέψεις όντως ότι είναι
μια υπέροχη μέρα μόνο και μόνο βλέποντας την
να σου χαμογελά.
Δεν ήτανε μονάχα μια όμορφη γυναίκα.
Ούτε μια καλή ηθοποιός.
Ήτανε ένα πλάσμα που ήθελε να αγαπιέται.
Να λατρεύεται.
Να μαγεύει.
Δεν ξέρω εάν θα μπορούσε να μαγευτεί η ίδια
από κάτι ή κάποιον.
Γιατί η κατάρα αυτών των ανθρώπων, είναι ότι
δεν μπορούνε σχεδόν ποτέ να νιώσουν για κάποιον αυτό
που εκείνοι γεννάνε στον κόσμο απεριόριστα.
Τον θαυμασμό.
Έτσι λοιπόν η Αλίκη, παλεύει με την αιωνιότητα.
Έχει βάλει ένα στοίχημα μαζί της.
Ποια από τις δύο θα μείνει αθάνατη.
Ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή