Το σκίρτημα της ψυχής μου Αμμόχωστος μου... Μαρία Ιωάννου Φίλη.

Όλες οι σκέψεις μου και οι πράξεις που θέλω να κάνω για σένα
έρχονται πάντα την νύχτα !!
Το σκοτάδι της για μένα είναι φως του φεγγαριού
που με οδηγεί σε εσένα!!
Απλώνω τα χέρια μου και σε ακουμπάω και όλα γύρω μου
αποκτούν νόημα ,ζωή ,αγάπη.
Σε νοιώθω ξανά στην αγκαλιά μου .!!
Κάθε που νυχτώνει ένα φεγγάρι περίεργο φαντάζει
στον ασυννέφιαστο ουρανό σου και εγώ το ακολουθώ
έχοντας παρέα μια νυχτοπεταλούδα έρχομαι να σε ανταμώσω
αφροστεφάνωμένη στο Κάστρο σου !!
Τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει
να έρθω κοντά σου ΆΜΜΌΧΩΣΤΟΣ ΜΟΥ
είσαι της ψυχής μου το σκίρτημα και το όνειρο μου
που δεν έσβησε ποτέ !!.
Γυρνάω στις γειτονιές σου που μοσχοβολούν οι γλάστρες
στα μπαλκόνια βασιλικό και δυόσμο .
Κάθε δρόμος σου μια μαγεία ένα ρομάντζο και εγώ
να συνεχίζω το νυχτοπερπάτημά μου για να βρεθώ μπροστά
στην γαλάζια ομορφιά σου ,στης θάλασσας σου τα μάγια !!
Είναι εκεί 46 χρόνια γλύφει την ακροθαλασσιά σου
πότε αφρισμενη ,πότε κυματώδης ,πότε γαλήνια !!
Της μιλώ και ζωγραφίζω με τα δάχτυλα μου
στην Χρυσή αμμουδιά σου την καρδιά μου χαραγμένο
μέσα το όνομα σου .!!
Αχ Αμμόχωστος μου , είσαι η φλόγα του ονείρου μου
που δεν έσβησε ποτέ και δεν θα σβήσει γιατί πάντα σε σένα
καταλήγω ,εσένα φωνάζω τις νύχτες , εσένα αγαπώ .!!
Γύρισε η κλεψύδρα ,ο χρόνος μετράει αλλά εγώ ακόμα εδώ .
Δεν θα λιποταχτήσω σου λέω από του έρωτα σου
τα γλυκά δεσμά .!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου