Εκείνη την Άνοιξη
τα φυγόδικα πουλιά
επαναπατρίστηκαν
στα ποιηθέντα φύλλα του Ερωτα,
στα ράμφη κρατώντας
άζυμα φιλιά,
τρυφερά να τ' αποθέσουν
στα χείλη σου Αγάπη.
Κι εκείνη την Άνοιξη
ο ήλιος απέδρασε της Ακινησίας
και χαμηλώνοντας
με τις αχτίδες του τύλιξε
τα σωματα
σε άγια φωτιά αγγιγμάτων...
Και βυθιστήκαμε Αγάπη
στην Έκσταση των κορμιών
όπου λύπη και δάκρυ δεν υπάρχει,
όπου το Εγώ και το Εσύ,
στο Εμείς υφάνθηκε
Θεού απροσμέτρητου...
Εκείνη την Άνοιξη
σου ζητώ Αγάπη
να μου την φέρεις πίσω,
πριν ο χρόνος κατατμηθεί
και οι Αυλητρίδες ημέρες
σε βήματα λευκού
Χειμώνα ξεπέσουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου