Δώσε μου το χέρι σου... Νίκος Δημογκότσης.

Δεν κρατώ Ομηρικό σπαθί,

ούτε και σισανέ του 1821,

και πανοπλία δεν φορώ, ούτε

και φουστανέλα ολόλευκη

ν ανεμίζει στον αέρα.

Μόνο κρατώ στα στήθια μου

Ηράκλειτο και Παρμενίδη,

κι έναν Έλληνα απλό,

που έπεσε στις Πλαταιές και στο Μανιάκι,

για να ΄μαι εγώ στο Σήμερα,

του Τόπου μου αφέντης,

κι όχι περίγελο Ευρωπαίων

και Αμερικανών παλιάτσος,

κι όλο το γόνυ ταπεινά να κλείνω,

σε ψέμματα Πολιτικών,

που αλλότρια τσεπώνονται Συμφέροντα...

Και τ΄ άλλο μου μισό,

η γλυκιά μου Ελληνίδα,

σκυφτή μην είναι σε εικονίσματα,

και σε άδικες πομπές του Σώματος,

και Υπατία και Σαπφώ να μην γνωρίζει,

και πάντα υποτακτική να περιφέρεται,

στην Άνοιξη που ερήμην της ανθίζει,

και άθελα της, την Μαντώ να μην προδίδει

που όλα τα ΄δωσε για την Ελευθεριά,

και σαν ζητιάνα γύριζε στους δρόμους

της Πατρίδας...

Δώσε μου το χέρι σου !

και πάμε το : "Αντισταθείτε" του Μιχάλη Κατσαρού,

να χαιρετήσουμε, να υψώσουμε, να προχωρήσουμε...

Ότι το Αύριο, δεν ωφελεί,

να Είναι σαν το Σήμερα...

...Νίκος Δημογκότσης...