Έκατσα στον ήλιο
ν' απολαύσω τα χάδια του.
Δε μου λείπει η αγκαλιά.
Έχω τόσες πολλές φυλαγμένες.
Μόνο να...
Ώρες ώρες διαπιστώνω
πως η διαίσθηση ξέρει τελικά.
Ξέρει να ξεχωρίζει ανθρώπους
και συμπεριφορές.
Εσύ στην αρχή παραβλέπεις,
γιατί θα ήθελες κάτι διαφορετικό.
Και κάνεις πράγματα νοιώθοντας.
Και ζεις το παραμύθι.
Κι ελπίζεις πως θα'ναι αλλιώς.
Θα είναι ο ιδανικός.
Κι έρχονται τα γεγονότα
και σε χαστουκίζουν αλύπητα.
Και απομακρύνεσαι πριν διαλυθείς.
Μα γυρνάς ξανά και ξανά.
Γιατί αγαπάς.
Όσπου κάποια φορά σταματάς.
Αφήνεις τακτοποιημένα πίσω σου.
Και φεύγεις να σωθείς.
Καταβάθος το ξέρεις.
Το ήξερες απ'την αρχή.
Για όσο έλεγες και το πίστευες.
Και τελικά για όσο ήταν.
Για τόσο όσο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου