Ήθελε να 'αγαπηθεί !
Μα δε είχε τον τρόπο
να δείξει τα συναισθήματά του !
Ούτε να αποδειχτεί την αγάπη της !
Ήταν πολύ παράξενος !
Εμφανιζόταν με τα φεγγάρια ,
οταν είχε πανσέληνο !
Μόνο τότε του έβγαινε ο έρωτας !
Εψαχνε
το δικό του αστέρι ,
μα ποτέ δε το βρήκε !
Στα λόγια ήταν ο 'ποιητής '
στις πράξεις ο δειλός !
Εκείνη έκανε τα πάντα να τον γνωρίσει ,
όσο μπορούσε κ με το παραπάνω !
Μάταια όμως ,για εκείνον ήταν
απλά ένα αστέρι ανάμεσα σε τόσα άλλα !
Άνθρωπος παράξενος !
Ενώ, λαχταρούσε ένα άγγιγμά της
ένα φιλί, μία αγκαλιά ,ένα χάδι
που τόσο του έλειπε ,
ξαφνικά, χανόταν
όπως το φεγγάρι πίσω από τα σύννεφα !
Τα λόγια του ελάχιστα ,όταν κι άν μίλαγε !
Σε θέλω
σε ποθώ
σε λατρεύω
μείνε κοντά μου
κι αγάπα τη σιωπή μου
Τέλος !
Άντε πάλι απ' την αρχή ,να περιμένει να αγαπάει,
όποτε έχει πανσέληνο !
Την αγάπησε με παράξενο τρόπο !
Μόνο κάθε πανσέληνο !!
Ενώ διψούσε για αγάπη ,
κι ούρλιαζαν τα μέσα του για εκείνη
τον είχε καταβάλει η αφόρητη σιωπή του!
...Μαριαννα Κοκεδημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου