Πόσα να κρύβει
η θάλασσα, πόσα απ τα
μυστικά μου, τεράστια γιατί
αποστάγματα της καρδιάς μου!
Κι αυτά
που παίρνει ο άνεμος,
τα πιό όμορφα βαθιά μου, κοντά του
σαλπάρω χάνομαι μη δεις τα δακρυά μου!
Πόσα να κρύβει
η θάλασσα μέσα στην αγνοιά της,
πόθους ανεκπλήρωτους μέσα
στ' αντίκρισμά της!
Στου μελτεμιού
το όνειρο στ' ολόμπλαβα κύματά του
μερεύω μες τον ήχο του μέσα στην αγκαλιά του!
Μα πόσα κρύβει
η θάλασσα όσα και η ψυχή,
σε κείνα τα μαιστράλια της είχα αποκοιμηθεί
η μόνη που δε με πρόδωσε είχε αγκαλιά ανοιχτή!
Εκεί βλέπω
πως έρχεσαι κατάσαρκα
σε νιώθω, κι ανοίγομαι στο πέλαγο
αφού σ' έχω στον κόρφο!
Πόσα να κρύβει
η θάλασσα μες στον κυματισμό της
τ'όνειρο που στοχάστηκα το πήρε στο βυθό της!
...Νέλλη Κουμεντάκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου