Κι όλο γράφω γράφω
ανασαίνω και γράφω.
Γράφω και ανασαίνω.
Φοβάμαι πως αν σταματήσω να γράφω
θα σταματήσω να ανασαίνω.
Βαδίζω και οι λέξεις με παίρνουν το κατόπι.
Βραδιάζει και στη μαύρη οθόνη του μυαλού
σκορπούν εκτυφλωτικό φως για να τις βλέπω.
Κοιμάμαι και στα όνειρά μου
γράφουν και περιγράφουν τις μνήμες μου.
Πρωί ανοίγω τα παράθυρα
κι απλώνω τα σεντόνια μου στον ήλιο να λιαστούν
και κατεβάζω από το μυαλό τα λόγια
πάνω στο χαρτί να ξαποστάσουν...
Όμορφα, ήσυχα, φρόνιμα παιδιά μου
πάω να βάλω στο τραπέζι
ψωμί και κρασί,
σάρκα και αίμα...
Κοπιάσετε να κάτσετε
να φάτε και να πιείτε την αγάπη μου...
Και ύστερα πετάξτε
να την σκορπίσετε στον κόσμο...
...Ελένη Ταϊφυριανού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου