Απομεσήμερο και χιονίζει ασταμάτητα ....
Καθισμένη πλάι στο παράθυρο μία οικεία φιγούρα πλέκει με βιασύνη μία δαντέλα λες και θέλει να προλάβει τον χρόνο !
Οι νυφάδες πέφτουν αθόρυβα και ή μυγδαλιά φορτωμένη λουλούδια και χιόνι ,ή πανέμορφη εικόνα που γοητεύει την ματιά της ,όταν κλεφτά κλεφτά κοιτάζει τον χιονισμένο κήπο ..
Την σκέψη της ξαφνικά αποσπά ο ήχος της πόρτας στο κλείσιμο της ! Μία άνοιξη μία πανέμορφη άνοιξη γέμισε το δωμάτιο από καστανόξανθα μαλλιά και δυό υπέροχα γαλαζοπράσινα μάτια ..
Σε μία πελώρια αγκαλιά χάθηκε το ασημένιο της κεφάλι και ή πολυθρόνα ,λίγο ακόμα και θα αναποδογύριζε !
Καπέλα μου! Με τέτοιο καιρό πως ήρθες ?
Γιαγιά μου θέλω μία χάρη !! Ωχ!!!!!! Σκέφτηκε και ο νους πήγε
πως είναι αρχές του μήνα οπότε.....
εεε κάτι έχει μείνει από την σύνταξη.....
Όμως αυτά τα υπέροχα μάτια που ανοιγόκλεισαν παιχνιδιάρικα και αυτό το κόκκινο χαμόγελο ,δεν άφησαν περιθώριο στις όποιες συνέπειες ......του ωχ !!
_Θέλω απόψε να μείνω κοντά σου. Απίστευτη ή χαρά της !
Ή εγγονή της δεν το συνήθιζε κάτι τέτοιο !
Τι να θέλει αναρωτήθηκε ?
Το κορίτσι είχε ήδη αλλάξει και κάθισε νωχελικά δίπλα της .
Μία περιέργα αμήχανη σιωπή απλώθηκε στο δωμάτιο .
Μόνο τα ξύλα στο τζάκι έκαναν που και που τον γνώριμο ήχο
και ή λάμψη τους φώτιζε τον χώρο
με ένα γλυκό χρώμα φωτιάς!
_Θυμάσαι γιαγιάκα πόσα παραμύθια μου έλεγες ?
Και γω κρατούσα πεισματικά τα μάτια ανοικτά
για να σε ακούω να μιλάς.... Δεν υπήρχε γιαγιά στον κοσμο να ξέρει τόσα παραμύθια και να τα λέει τόσο όμορφα !
Απόψε θα γυρίσουμε τον χρόνο ! Θα μου πεις μία όμορφη ιστορία ! Έλα μην μου το αρνηθείς!
_Ωραια λοιπόν! Θα σου πω μία ιστορία αληθινή που μοιάζει ψεύτικη ή τόσο ψεύτικη που θα μπορούσε να ήταν αληθινή !
Φεβρουάριος και τότε σε ένα μικρό χωριό έξω από την Αθήνα νύκτα χιονισμένη , ένας μεσόκοπος άνθρωπος κατεβαίνει από το τρένο και βαδίζει προς το χαμηλό σπιτάκι στην άκρη του δρόμου
Εκεί σε λιγο θα ακουγόταν το κλάμα ενός μωρού !
Ο άνθρωπος αυτός ,γιατρός από την διπλανή κωμόπολη
βοήθησε να ρθει στον κόσμο ένα κοριτσάκι που του έμελλε
να γνωρίσει την ζωή με όλες τις δοκιμασίες της ....
Σαν να το βλέπω μπρός μου !!!!
Μία σταλιά να κρατά το χέρι της μητέρας και να την ακολουθεί παντού ! Στο βουνό μάζευε χόρτα ,κούμαρα και χαμολουλούδα και όταν έφθανε το τρένο τα πρόσφερε στους επιβάτες ελπίζοντας στην μεγαλοθυμία τους ....
Εκεί αγάπησε τον ήχο των τρένων και το σφύριγμα τους !
Είδε της ζωής τις ανισότητες μα και τον χαμό ενός ανθρώπου στις ράγες τους.... Στο χωριουδάκι αυτό έμαθε τα πρώτα γράμματα και όταν αναγκάστηκε να το αποχωριστεί
ήταν το πιο λυπημένο παιδί του κόσμου !
Τα χρόνια περνούν κορίτσι μου ,ή ζωή σου δίνει και σου παίρνει .. Το κοριτσάκι μας ακολούθησε την μοίρα των ανθρώπων ..
Να αγωνίζεται ,να επιβιώνει ,να χάνει και να κερδίζει τις μάχες της ζωής Είδε τις ασχήμιες της και τις προσπέρασε
Είδε τις ομορφιές της και γέμισε άνοιξη ή ματιά της !
Ο χρόνος όμως κυλά σαν ποτάμι που δεν γυρνά και παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του !!!
Ποτάμι και ο άνθρωπος ... Κυλά τις μέρες του ,τους μήνες ,τα χρόνια και το ασήμι στα μαλλιά δεν αργεί να φθάσει ...
_Γιαγια αν είναι αληθινήη ιστορία ποια μέρα του Φεβρουαρίου γεννήθηκε ή ηρωϊδα σου ?
Σαν αύριο παιδί μου !! 4 Φεβρουαρίου ....
_Τα γενέθλια σου ?
................................................
Το ξημέρωμα της ημέρας αυτής γιαγιά και εγγονή σε μία ατέλειωτη αγκαλιά ελπίζουν σε έναν πιο όμορφο κοσμο ....
Στις εγγονές μου Βάσια και Νίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου