Αχ Θέ μου .....
Και πως έπλασες την ομορφιά του κόσμου ,
ονειρεμένη να'ναι τούτη η βραδιά καλοκαιριού
να μαγνητίζει ,σκέψη νού και της ματιάς την στράτα
κάτω απο ανέφελο ουρανό, σε χίλια μονοπάτια !
Εκεί διαβάζω στίχους ποιητών,
στίχους που μοιάζουν στ'άστρα σου
και φέγγουν τα σκοτάδια ...
Ενας αντάρτης ποιητής με περηφάνεια και οργή,
με βήματα αντάρτικα τους λόφους της πατρίδας του,
μια δρασκελειά να κάνει πύρινα είν' τα λόγια του
πύρινη κι η καρδιά του και καρτερεί το αντάμωμα
με μάνα και με κύρη του και τον δυνάστη του
να δεί επαίτη της συμπόνοιας ...
Και νά οι στίχοι ποιητή
για την μορφή της μάνας, μάνα που μαυροφόρεσε
μα καρτερεί ακόμη ,τον γιό της ,τον λεβέντη της ,
τον άνδρα τον γενναίο να φθάσει μπρος στην πόρτα της
να δροσιστεί και να λουστεί στο λεύτερο νερό,
της πιό γλυκιάς πατρίδας ....
Και ο ποιητής της άνοιξης? Αχ πόσο καμαρώνει!
Ντύνει τους στίχους του άρωμα, χρώμα και μελωδίες,
τους τραγουδούν οι μέλισσες,τα αηδόνια,τα τζιτζίκια,
τους σκόρπισε στα λούλουδα και άνθισαν μαζί τους !
Του έρωτα ο ποιητής ,κλωστές μαζεύει αγάπης ,
υφαίνει όνειρα θαρρείς ,για αγόρια και κορίτσια ..
Κεντά καρδιές που φλέγονται ματιές ,φιλιά και χείλη,
να λεν μυριάδες σ'αγαπώ,να ζήσει η αγάπη !!
Διαβάζω στίχους ποιητών μές τ'ουρανού τις στράτες
αστέρια που χρυσίζουνε,αστέρια που δακρύζουν ..
Φθάνουν τα δάκρυα στην γή,να σβήσουν τους πολέμους
να μήν πεθαίνουνε παιδιά,να μήν ρημάζουν στην φωτιά,
οι γειτονιές του κόσμου!
Να γίνονται οι στίχοι τους ξεσηκωμού σημαίες,
να πολεμούν το άδικο ,την απονιά και του χαμού το βόλι ,
να μήν πληγώνουν τις καρδιές και της ζωής
το θαύμα ..
Ετσι Θεέ μου έφτιαξες ,την ζήση των ανθρώπων
με φώς ,γαλάζιο ,ουρανό και της αλμύρας
δάκρυ κι η πλάση να ερωτεύεται
των ποιητών τα λόγια ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου