Αλλάζει ο κόσμος μου... Λεμονιά Γεμουρτζίδου.

Γύφτισσα η μέρα…
Σκάκι η νύχτα…
Μικρή εγώ…
Μεγάλος ο διάλογος…
Με την κλεψύδρα του Χρόνου…
Ισιώνω ράχη…
Υψώνω χέρια…
Ουρλιάζω βουβά…
Λησμονώ ασήμαντα…
Αναμετριέμαι με το καλό και το κακό…

Τον πειρασμό και το όνειρο…

Την επιθυμία και την ανάγκη…

Τον έρωτα και την απώλεια…

Καταπίνω κόμπους δακρύων…

Ξεπλένω το νύγμα της προδοσίας…

Φυλάγομαι από μυστήριο, ιεροσύνη, μαγεία…

Γίνομαι ξένη, απρόσιτη, μακρινή…

Ξυπνάει η λύκαινα μέσα μου…

Γρυλίζει, δείχνει τα ιδρωμένα δόντια της…

Δύσκολο πολύ, να την ησυχάσω…

Περιμένω, βλέπω, προσέχω…

Αλλάζει ο κόσμος μου…

Καινούργια μοίρα ξεδιπλώνεται μπροστά μου…

Σκόνη σηκώνεται στην περπατησιά μου…

Προσεύχομαι να μην με βρει κακό στον δρόμο μου…

Αλλάζει ο κόσμος μου…

Μυριάδες αστέρια με καλούν…

Αρματώνω το σάλτο του Κενταύρου…