Το να προσπαθείς να ξεγελάσεις έναν κουτό άνθρωπο, αυτό είναι αμαρτία. Το να προσπαθείς όμως να ξεγελάσεις έναν έξυπνο άνθρωπο είναι ανοησία. Και η ακόμα μεγαλύτερη ανοησία, είναι να πιστεύεις ότι τα κατάφερες. Να νομίζεις ότι κέρδισες.
Μάθε λοιπόν το δικό μου Ευαγγέλιο και έλα πάλι να μου πουλήσεις το Αρλεκιν της κακιάς ώρας για Σαίξπηρ.
Μπορείς να υποτιμήσεις την νοημοσύνη μου όσες φορές αντέχεις να συντριβείς. Δεν έχω πρόβλημα.
Έχω τέτοιο μηχανισμό ανίχνευσης ψεύδους, που εσύ ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα δεν έχεις φανταστεί.
Τον δικό σου εγκέφαλο ολόκληρο, εγώ τον έχω για αποθηκευτικό χώρο στο κεφάλι μου. Οπότε, όσο και να ζοριστείς να μου αραδιάσεις, τα πολύ καλά πασπαλισμένα με άχνη ζάχαρη ψέμματα σου, σε έχω μετρήσει, σε έχω ζυγίσει και σε έχω πουλήσει, πριν προλάβεις να πεις το επόμενο.
Όχι, δεν είναι εξυπνάδα. Κατάρα είναι η μεγάλη αντίληψη.
Όχι, δεν είναι εξυπνάδα. Κατάρα είναι η μεγάλη αντίληψη.
Γιατί δεν με αφήνει να θλίβομαι, συναίσθημα που είναι και αυτό αναγκαίο στον οργανισμό.
Μάθε λοιπόν, πως εμένα μπορούν να με πληγώσουν μονάχα οι δικοί μου άνθρωποι. Μπορούν να με τεμαχίσουν, να με πετάξουν στα σκυλιά. Μπορούν να καρφώσουν το μαχαίρι στην πληγή όσες φορές θέλουν, να το ξαναβγάλουν επίσης άλλες τόσες.
Γιατί είναι δικοί μου. Κανένας άλλος δεν έχει αυτό το δικαίωμα πάνω μου. Και όποιος προσπάθησε να το κάνει, έφαγε τα μούτρα του καθώς και την αξιοπρέπεια του.
Μάθε λοιπόν, ότι έναν άνθρωπο που έχει νιώσει την ολοκληρωτική συντριβή μέσα του και έχει πονέσει όσο εγώ, κάτι άτομα σαν εσένα, με το μαχαιράκι στην τσέπη σαν χαρτομάντιλο, τα βλέπει και γελάει. Επίσης μάθε πως για να σε πιστέψω δεν χρειάζομαι αποδείξεις, χρειάζομαι μεταμόσχευση εγκεφάλου να γίνω τόσο αδαής όσο εσύ.
Αντε λοιπόν παίξε πιο κει με τα παιχνίδια σου, μην μου τρως χρόνο από την ζωή μου, με εκνευρίζει πολύ ένας ανόητος και κουτοπόνηρος άνθρωπος όσο και μια ενοχλητική μύγα στο αυτί ενός αλόγου. Δεν με ξέρεις καλά, αλλιώς ποτέ δεν θα έπαιρνες το ρίσκο να φανεί η ανεπάρκεια σου.
Γιαυτό μάζεψε τα γλυκανάλατα σάλια σου, πάρε αγκαλιά την δηθενιά σου, τα ψέμματα σου, τις σάλτσες σου και παίξε σε άλλο θέατρο το ημερολόγιο ενός αθώου.
Εδώ στα δικά μου μέρη είμαστε έξυπνες. Δεν το παίζουμε έξυπνες. Όσο για εκείνον που σου πούλησε το παραμύθι, εγώ του το γράφω ξέρεις. Έχω πολλές φορές διαβάσει το τέλος και εσύ, πίστεψέ με, δεν θα έχεις διαφορετικό.
Μην ζορίζεις το παρ' ολίγον μυαλό σου για αποδείξεις, δεν μου χρειάζονται. Την αλήθεια την ξέρω πολλά χρόνια τώρα,το θέμα είναι πως εσύ, δεν θα την μάθεις ποτέ.
Μάθε λοιπόν, πως εμένα μπορούν να με πληγώσουν μονάχα οι δικοί μου άνθρωποι. Μπορούν να με τεμαχίσουν, να με πετάξουν στα σκυλιά. Μπορούν να καρφώσουν το μαχαίρι στην πληγή όσες φορές θέλουν, να το ξαναβγάλουν επίσης άλλες τόσες.
Γιατί είναι δικοί μου. Κανένας άλλος δεν έχει αυτό το δικαίωμα πάνω μου. Και όποιος προσπάθησε να το κάνει, έφαγε τα μούτρα του καθώς και την αξιοπρέπεια του.
Μάθε λοιπόν, ότι έναν άνθρωπο που έχει νιώσει την ολοκληρωτική συντριβή μέσα του και έχει πονέσει όσο εγώ, κάτι άτομα σαν εσένα, με το μαχαιράκι στην τσέπη σαν χαρτομάντιλο, τα βλέπει και γελάει. Επίσης μάθε πως για να σε πιστέψω δεν χρειάζομαι αποδείξεις, χρειάζομαι μεταμόσχευση εγκεφάλου να γίνω τόσο αδαής όσο εσύ.
Αντε λοιπόν παίξε πιο κει με τα παιχνίδια σου, μην μου τρως χρόνο από την ζωή μου, με εκνευρίζει πολύ ένας ανόητος και κουτοπόνηρος άνθρωπος όσο και μια ενοχλητική μύγα στο αυτί ενός αλόγου. Δεν με ξέρεις καλά, αλλιώς ποτέ δεν θα έπαιρνες το ρίσκο να φανεί η ανεπάρκεια σου.
Γιαυτό μάζεψε τα γλυκανάλατα σάλια σου, πάρε αγκαλιά την δηθενιά σου, τα ψέμματα σου, τις σάλτσες σου και παίξε σε άλλο θέατρο το ημερολόγιο ενός αθώου.
Εδώ στα δικά μου μέρη είμαστε έξυπνες. Δεν το παίζουμε έξυπνες. Όσο για εκείνον που σου πούλησε το παραμύθι, εγώ του το γράφω ξέρεις. Έχω πολλές φορές διαβάσει το τέλος και εσύ, πίστεψέ με, δεν θα έχεις διαφορετικό.
Μην ζορίζεις το παρ' ολίγον μυαλό σου για αποδείξεις, δεν μου χρειάζονται. Την αλήθεια την ξέρω πολλά χρόνια τώρα,το θέμα είναι πως εσύ, δεν θα την μάθεις ποτέ.
Ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου. Την αγάπη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή