Σ'αρνήθηκα Ελλάδα μου, πώς θά μέ συγχωρήσεις ;
Ξέχασα τήν Ακρόπολη κράτησα αναμνήσεις :
Δέν έπρεπε Ελλάδα μου, νά φύγω μακριά σου
αφού εσύ μέ γέννησες, νά έμεινα κοντά σου .
Τώρα δακρύζω δυστυχώς, σ'αρνήθηκα πατρίδα
καί μακριά σου ατυχώς δεν βλέπω ηλιαχτίδα !
Θαυμάζω όσους έμειναν κοντά σου κεί Ελλάδα
αυτοί κρατάνε δίκαια, την ένδοξη σου δάδα !
Έχεις δίκαιο νά μισείς, όσους σ'απαρνηθήκαν
μά από σένα μακριά, ποτέ χαρά δεν βρήκαν.
Ο πόνος τού ξεριζωμού, τού μετανάστη δάκρυ
πού δεν είδε Παρθενώνα, σ'ολης της γης την άκρη.
Μέ αναμνήσεις μείναμε, καί πόνο στην καρδιά
όσοι μακριά σου φύγαμε καί εκλάψαμε πικρά .
Ακόμα καί τή γλώσσα μας, κι αυτή δεν την μιλάμε .
πού πρέπει τό κεφάλι μας στον τοίχο νά χτυπαμε ...
Κι όλα αυτά Ελλάδα μας , πώς νά ομολογήσω ;
Μιλάμε για τήν δόξα σου σημαία πώς ν'αντικρύσω ;
Άραγε σ'αρνηθήκαμε ...γιά υλικά καί χρήμα
τώρα το μετανοιώσαμε, καί δεν υπάρχει κρίμα ...
Κι όσο τόν ετοιμάζουμε τού γυρισμού τό δρόμο
γίνεται ποιό αλαργινός καί μας γεμίζει τρόμο :
Καί κάθε μέρα γίνεται, δύσκολη η ζωή μας
καί κάνουμε υπεύθυνο τό ίδιο τό παιδί μας ...
Πώς δήθεν νά τό πάρουμε και την σειρά του χάσει ...
Παππού με γνώση Ελληνική δέν εχει ν'αγκαλιάσει !
Κι έτσι τά χρόνια πέρασαν, λίγο θά πλουτίσουμε
μέ θράσος καί αναίδεια κοντά σου νά γυρίσουμε.
Γέροντες πιά καί κάφκαλα , καί με σκυφτό κεφάλι
θά έχουμε απαίτηση, ν'ανοίξεις την αγκάλη !
Χαρίσαμε τά νιάτα μας , σέ κάποια άλλη χώρα
εσένα Ελλαδίτσα μας άς σε χτυπούσε μπόρα ...
Ευτυχείς όσοι μείνανε, παντοτινά κοντά σου
παρηγοριά σου ήτανε στον πόνο στη χαρά σου ...
Καί γώ πατρίδα μου γλυκιά συγνώμη σου ζητάω
Hamilton Ontario Canada 18/10/20
Από τό βιβλίο μου ΜΑΔΗΜΕΝΕΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου