Φύλλα χαλί, φθινοπωρινή βροχή,
πάνω στα χέρια σου να χαθώ,
να γείρω για λίγο να αποκοιμηθώ.
Σταγόνα βροχής στα φύλλα της ψυχής μου,
χρυσοκόκκινη βροχούλα ευχής μου.
Δάχτυλα κλαδιά να με κρατάνε,
σε ένα ήλιο του ονείρου να με τραβάνε.
Σάρκα, αφή, ανάσταση ζωής,
σύντροφος γλυκός, γέλιο αποκαθηλωτικό,
ύμνος των εποχών και όλων των προορισμών.
Ρυάκι καρδιάς, γεύση ολόδροσης χροιάς,
σαν το γέλιο σου που με αναστατώνει,
που όλη την στεναχώρια από το είναι μου, μου διώχνει.
Γέλιο ζωής από τα βάθη της ψυχής,
που ανεμίζει την καρδιά μου σε λιβάδια
και θάλασσες μιας άλλης στιγμής.
Μιας στιγμής από παραμύθια,
με νεράιδες και ιππότες, με μονόκερους και στρατιώτες.
Κλαδιά, κορμιά, μια ολόζεστη αγκαλιά,
να αφήσω το δάκρυ μου, το παράπονό μου,
να ζωγραφίσω με τα φιλιά μου ότι είναι δικό μου.
Μαλλιά χρυσαφιά, μπούκλες δαχτυλίδια,
του ανέμου μου στολίδια.
Θάλασσες ματιές, δύο ωκεανοί αγκαλιές.
Με τα καράβια μου να ταξιδεύω,
λιμάνια της ψυχής μου να αγναντεύω.
Με έναν βούκερο να καλωσορίζω τα φιλιά σου,
με ένα πινέλο να ζωγραφίζω την χρυσή την αγκαλιά σου.
Θάλασσα, άνεμος, βροχή, φύλλα, ρυάκια,
όλα για εσένα με όλη μου την ψυχή.
Δούλος πιστός στην γαλάζια την ματιά σου,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου