Στις ίδιες ράγες περπατούν τα όνειρα με μας
αμασκόφορετα, αυθάδη
Πάνε τελείως κόντρα με αυτα του κυρίου απέναντί μας
Αγυάλιστα, αναρχικά, ολόγυμνα απ τα σημεία της εποχης
Κάποιοι περιμένουν τη γη να περάσει απ' την πόρτα τους
κι αφήνουνε κραυγές καθώς κρατούνε το χερούλι
στο αστικό λεωφορείο
Πολλοί αλλάζουν πατρίδα κάθε 30 χρόνια μέσο όρο
η δική μας πάλιωσε
με το κομπινεζόν το άθλια ξεφτισμένο
κάτι σειρές λουλούδια της μείναν μόνο στα μαλλιά
σαφή υπολείμματα μιας αίγλης παρελθούσας
Τα πρωινά της Δευτέρας ανθίζει συνήθως το μάγουλο,
από όρεξη να μπούμε στη ρουτίνα
Ως το μεσημέρι ίκτερο καπνίζουμε και ανάθεμα
Στα δάση ακόμα κελαηδούν την ελευθερία τους
τα αηδόνια εμείς φυλλοροούμε άνοιξες και καλοκαίρια
χωρίς προθέσεις αναγέννησης ,
άσποροι και ατάλαντοι γι αγάπη
Στα κλαδάκια θα ερωτευτούμε μια ολόκληρη μέρα μια νύχτα
την επομένη θα μας σκοτώσουν κάτι λαθραίοι κυνηγοί
οπορτουνιστές με ζήλο για συμμάζεμα και νομιμόφρονες
επιλογές μέχρι το κόκκαλο
Ευλογημένοι οι διαφυγόντες και αμόλυντοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου