Την εσχάτη ώρα της οριστικής μετοίκησης
στο βασίλειο του Θανάτου
Η ασπροφορούσα γριά κόβει με μια ψαλιδιά
το νήμα της ζωής
Ανοίγουν οι πύλες του Άδη
της σιωπής το απερίγραπτο
Στροβιλίζεται η μνήμη και η λήθη
στα στενά όρια του μυαλού
Ακροβατεί η ψυχή στις παράλληλες ράγες
του σκότους και του φωτός
Προσπερνά ο Χρόνος,
σε παγιδεύει στο αδιόρατο
Εκεί όπου τα λεπτά γίνονται ώρες,
μέρες, χρόνια, αιώνες
Ο κόσμος σε ξεχνά,
τον ξεχνάς κι εσύ
Ο δρόμος της Αχερουσίας,
δεν έχει επιστροφή
Το ενδεχόμενο της διαφυγής,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου