Μισώ τις ατελείωτες ώρες της νύχτας
που σε κρατούν μακριά μου.
Κάθε δάκρυ γίνεται στίχος
χαϊδεύοντας το πρόσωπο μου
και αφήνοντας τα σημάδια του
να γράφουν τα αρχικά του ονόματος σου.
Σε λατρεύω να το θυμάσαι...
Στα σεντόνια μου μυρίζω το άρωμα σου,
που σαν αγκαλιά τυλίγονται πάνω μου.
Σε θέλω κοντά μου πάλι
να μου χαρίσεις αυτό που ποθεί η ψυχή μου.
Τον ψίθυρο σου ...
που θα με αναστατώνει κάθε λεπτό
και θα σε νιώθω διαρκώς μέσα μου.
Μόνο έτσι υπάρχει ζωή για μένα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου