Και μια γυναίκα να σ’ αγάπησε,
ήταν όλος ο κόσμος, η ζωή.
Και ταξίδεψες στην αλήθεια και στο ψέμα
ακέραιος κι αθώος.
.
Αλλά τι σημασία έχει,
αν ήταν μικρός ή μεγάλος ο δρόμος,
αν δεν σ’ έφτανε ο χρόνος;
.
Ακόμα κι όταν κατέληξες στο νησί,
στη δικιά σου Ιθάκη
παρέμενες ένας ξένος,
αφού και τα σημάδια στο κορμί σου
κανείς δεν τ’ αναγνώρισε,
κανείς δεν μπήκε στον κόπο
να σου πλύνει τα πόδια,
να σε υποδεχτεί.
.
Και τώρα…
μια μοναξιά κυκλωτική σε τυλίγει σαν πέλαγος
και σε πνίγει.
.
Εκεί κάτω στην ακτή μια Πηνελόπη που σ’ απόμεινε,
έγινε άγαλμα να σε περιμένει.
.
Τι αξία έχει τώρα ο θάνατος και θες να πεθάνεις;
Αφού εσύ ανήκεις ήδη σε άλλους κόσμους.
Δοξάστηκες!
Και ήξερες πως
όσο είμαστε ζωντανοί φτιάχνουμε μνήμες
.
18/12/2020
Γιώργος Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου