Η πλάτη σού γεμάτη μαχαιριές
πως γίνεται να μη σταλαζει αίμα
Ψάχνεις να βρεις λοιπόν παρηγοριες
Έστω και αν σε ποτίσουν μες το ψέμμα
Μια αγαπη που έχει μείνει μοναχή
Το ταίρι της να έρθει περιμένει
Μη παίζεις σου Χαν πει με την ψυχή
Γιατί τα ξημερώματα παθαίνει
Σε τούτο το παιχνίδι θεατές
Ζεϊμπέκικο χωρίς να στάζει δάκρυ
Ασε οτι σε πόνεσε στο χτες
Και κάτι σκαρτους έρωτες
στην άκρη
Στο σώμα ακόμα μια μαχαιριά
Ξημέρωμα που σαν γυαλί χαράζει
Οι έρωτες βουλιάζουν στη στεριά
Και σένα τ"όνειρο σου ξεθωριάζει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου