Ωδή... Ριάννα Ζιβανού.

Ωδή!στους κήπους της βροχής,

εκεί που συναντά η δίψα για ζωή

την λαύρα των ήλιων

και τους φόβους αψήφησε

μπρός στις χαρές του ταξιδιού.

Ωδή!στην άνοιξη που ήρθε

μέσα στους χειμώνες

κι ανθεί στο ωχρό πρόσωπο της λύπης,

σαν ρόδο στα χείλη

που φιλιά τους αρνήθηκαν.

Ωδή!στην μυστική Θυσία του έρωτα

στο λυκόφως της νύχτας,

στην παλίρροια των σωμάτων

που δεν υποπτεύονται το μέτρημα

του χρόνου κάτω

από το φώς των ουρανών.

Ωδή!στο αίμα που νιώθει

το γλυκό συμπόσιο της αγάπης

να μεταβάλλεται σε μακάρια μετάληψη.

Ωδή!στις σιωπές που ανατινάζουν

τις λέξεις πρίν σκοτώσουν ανυποψίαστα

τριαντάφυλλα όταν

χορεύουν με τα τραγούδια

των πουλιών.

Ώδή!στα εξαίσια μύρα της οδύνης

που αναβλύζουν απο αναμμένα δάκρυα

και γιατρεύουν τον θάνατο.

Από την ποιητική μου συλλογή.

Ριάννα Ζιβανού.