Μα εγώ θα καταφεύγω πάντα στη χώρα της ονειροφαντασίας.
Με δύο λέξεις για πηδάλιο έτοιμες για εκτόξευση.
Ένα χαμόγελο, το χάδι και ένα φιλί καταφεύγω να επιζήσω
στο κατατρεγμένο καταφύγιο μου.
Ίσως λίγη ποίηση, πολύ από τα μάτια σου κι ένα όμορφο
παραμύθι στη χώρα των Θαυμάτων και μιας ηρωίδας
της Αλίκης να έβρισκα τη χαμένη μου ελπίδα.
Η χώρα της πραγματικότητας γίνεται το φρικτό
καταφύγιο και λίγο, λίγο, σιγά, σιγά οι υπέροχοι
δημιουργοί δε θα μπορούν να μιλούν με αλληγορίες
και συμβολισμούς, γιατί η πραγματικότητα της ζωής τους
έχει νικήσει καιρό πριν.
Ψάχνω να δω αν έχουν μείνει λίγα όπλα στη φαρέτρα μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου