Μου αρέσει όταν πνίγομαι
μόνο έτσι
μπορώ να ακούω την ανάσα μου
μέσα στη μοναξιά του βυθού
όταν σκάω τις φυσαλίδες
ελευθερώνω την πνοή μου
ενώ ανοιγοκλείνω σα στρείδι
Ξεριζώνω την καρδιά
μιας δυστυχισμένης ανεμώνης
πού αναδεύει τα πλοκάμια της
παρακαλώντας με
όταν δε βρίσκει κάποιον να
μοιραστεί το δηλητήριό της
Γυαλίζει ένα μπουκάλι
μοναχικής μπύρας
σκαλωμένο στα βράχια
που δε βρήκε η ομάδα διάσωσης
Απεγκλωβίζω ένα άκεφο μήνυμα sos
από μέσα του
Ξεδιπλώνω με προσοχή
τα μυστικά του
Τυλίγω πάλι
σε βαρκάκι
Σχήμα ελπίδας
Αναστασία Σαβάρη
5/11/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου