Οι πεταλουδίτσες.

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια δροσερή ρεματιά γεννήθηκαν

κάμποσες τρελοπεταλουδίτσες: άσπρες, κίτρινες, γαλάζιες,

κόκκινες και παρδαλές με χρωματιστές βούλες.

Πετούσαν χαρούμενες εδώ κι εκεί .

Ένα φόβο είχαν μονάχα. Φοβόντουσαν τα πουλάκια που

τις κυνηγούσαν.

Οι καημένες δεν μπορούσαν να χαρούν αμέριμνα

την ομορφιά της Άνοιξης.

Ο φόβος των πουλιών βασάνιζε την μικρή ύπαρξή τους.

Μια καλή Ηλιαχτίδα τότε, που λυπήθηκε πολύ τις φτωχές

πεταλουδίτσες, θέλησε να τις προστατέψει..

- Μικρές πεταλουδίτσες μου, σαν βλέπετε κίνδυνο

να μη σας πιάνει πανικός και τα χάνετε.

Κρατάτε την ψυχραιμία σας . Προσπαθείστε η κάθε μία

να βρίσκει το κατάλληλο καταφύγιο και να κρύβεται.

Η κάθε μια πρέπει να τρέχει, να κρύβεται στο μέρος,

στο λουλούδι, στο φύλλο, που ταιριάζει με το χρώμα της.

Κι οι πεταλουδίτσες άρχισαν να χορεύουν...

Όταν άκουσαν φτερουγίσματα από πουλάκια

έκαναν ότι τις συμβούλεψε η Ηλιαχτίδα...

Η Κοκκινόφτερη ακούμπησε στην παπαρούνα.

Η Λευκόφτερη στο άσπρο κρίνο.

Η Κιτρινόφτερη, στην μαργαρίτα.

Η Γαλαζόφτερη, στον μενεξέ

~Ε. Παλαιολόγου - Πετρώνδα ~

Από το Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Α' και Β' Δημοτικού.