Μέσα στην αυλή μου
περνάει ένα τρένο,
ταξιδεύει, όσα δεν ταξίδεψα
και δεν μ' αφήνει κορίτσι ξένο.
μέσα σε κάθε του βαγόνι.
Κάνει τους φευγάτους, κοντινούς
για να μην είμαι μόνη.
Παράξενο το τρένο μου
όσα ονειρεύτηκα μου φέρνει.
Γνωρίζονται οι άγνωστοι
ουδείς κακός, ταξίδι δεν πηγαίνει.
Ακούγονται χαρούμενα τραγούδια
με κάθε του πέρα - δόθε λίκνισμα
Η κάθε αγάπη που φυτρώνει εδώ,
βρίσκει και το ανάλογο αντίκρισμα .
Ειρήνη, γαλήνη και ελευθερία
το πέρασμα του πάνω στην γη.
Παντού αφήνει αγάπη στις καρδιές
ως έναρξη για όλα και η αφορμή.
Στο τρένο μου όλοι καλοδεχούμενοι
παράξενοι, ονειροπόλοι και αλήτες.
Μαζί ότι φτιάχνει μουσική και ποιήματα
να σπάσουμε της μοναξιάς τους σύρτες.
Ήττες στο πέρασμα αυτό δεν έχουμε
αφού πόλεμο δεν προωθούμε.
Ένα γινόμαστε με φύση, γη και ουρανό
απ' τον εαυτό μας μόνο, μπορεί να προδοθούμε.
Πάμε λοιπόν, τι κάθεσαι ;
Πάρε ότι αγαπάς μαζί σου .
Μια κιθάρα, ένα γραπτό, ψυχή, καρδιά
δίνω αγκαλιά, να πάρω το φιλί σου.
- Έφη Κεραμή-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου