Ο ήχος της σκέψης μου μια θάλασσα σε ένα νησί την αγάπη.
Γυμνοί καιροί σε άδικα ανήλιαγα θερισμένα στάχια.
ή θα στοιβάξουμε στις αποθήκες της μοναξιάς μας το κέρδος.
Έλα στο νησί της προσφοράς, άγγιξε το κύμα
και μέσα στην αλμύρα αγκάλιασε με τα μάτια σου την ομορφιά.
Η δύναμη της θέλησης ρίχνει καινούργιους σπόρους στην γη του
σκεπτικισμού. Βοήθησε με να ποτίσουμε τον κήπο
της αυγής με το χαμόγελο.
Έσπασε ο καθρέφτης του χρόνου και κοιτώ με τα μάτια
της καρδιάς το φως. Στάζει η βρύση στα ξυπόλητα μας πόδια
κρυώνουμε ή δροσιζόμαστε.
Ήρθαμε γυμνοί και μόνοι και θα φύγουμε σαν φύλλα
στον άνεμο. Θέλω να φυτέψω στο νησί μου τριανταφυλλιές.
Σας χαρίζω το ρυάκι της ποίησης μου να διψάσετε ζωή,
να ψηλαφίσετε την ψυχή σας μέσα στην καλοσύνη και την
προσφορά. Στο νησί των αξιών τα δάκρυα γίνονται δράση.
Κυριακή Δράκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου