Θυμάμαι μια μέρα στο λεωφορείο, απέναντί μου καθόταν μια γυναίκα μαραμένη, άσχημη, "τι θέλει και ζει;" αναρωτήθηκα εντελώς αυθόρμητα, τα πόδια της γυμνά (ήταν Ιούλιος), πανάθλια, απ' αυτά τα πόδια που διηγούνται πάντοτε πράγματα θλιβερά ακόμα και το μεσημέρι, έκανα λοιπόν αυτές τις σκέψεις όταν η γυναίκα γύρισε και με κοίταξε με πόνο σα να μου 'λεγε" τί σας έφταιξα", είχε ακούσει τις σκέψεις μου κι αυτό συμβαίνει πάντα στους δυστυχισμένους, τα καταλαβαίνουν όλα αμέσως από τότε όταν βλέπω κάτι το απελπιστικό φροντίζω να κάνω τις πιο ωραίες σκέψεις... Τάσος Λειβαδίτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου