Μάνα... Κτενά Ρούλα.

Θέλω να νιώσω από τα χέρια σου το χάδι

να με κρατάς να μην φοβάμαι στο σκοτάδι

Θέλω να νιώσω την γλύκα των χειλιών σου

στο μέτωπό μου,όταν μετράς τον πυρετό μου.

Θέλω να γίνω, μικρό ανήμπορο παιδάκι

στην αγκαλιά σου να κουρνιάζω σαν πουλάκι

Τραγούδια να μου λες στ' αυτί να μην φοβάμαι

όταν αστράφτει τις νυχτιές και δεν κοιμάμαι.

Ανάμεσα στ' αστέρια ψάχνω σαν νυχτώνει

μάνα του ουρανού,του παραδείσου αηδόνι

Ας ήταν να ανέβαινα με της καρδιάς την σκάλα

Μάνα γλυκιά μου Παναγιά να σ' έβλεπα μια στάλα.

Ως να περάσει ο καιρός που θα βρεθούμε όλοι,

σε ανθισμένες γειτονιές σ' ωραίο περιβόλι,

και θα ' μαστε όπως παλιά κλωσσόπουλα τριγύρω

εγώ και τ' άλλα σου παιδιά ,κι όλη η αγάπη γύρω,

Κρατάω την δική σου ευχή δώρο και φυλαχτό μου

αγάπη παίρνω και χαρά απ' τον μονάκριβό μου

Μάνα μου σ' έχω στην καρδιά , εκεί θα είσαι πάντα

αγγέλων ύμνος την αυγή,του δειλινού μπαλάντα.

Κτενά Ρούλα