Έφη Κεραμή...

Μάζεψα σε ένα ποτήρι

μερικές καθαρές ουράνιες

σταγόνες βροχής,

να δώσω στον ήλιο

τον αιώνιο ζωοποιό,

το κατιτίς ως κέρασμα

για καλημέρα,

μαζί με την αγάπη μου και ευγνωμοσύνη.

Να τον φιλέψω λίγο νοιάξιμο.

Πόση δίψα

πρέπει να έχει,

καθώς περνά

από τέτοιο σκοτάδι

κάθε νυχτιά ,

να βγει να μας φωτίσει.

Με πείσμα και κόπο

να μας ζεστάνει ,

να μην μείνουμε

παγωμένοι στο άφωτο.

Ήρθες καλέ μου,

ανοίγω την καρδιά μου .

Καλώς τον μου .

Πιες δύο γουλιές

να ξεδιψάσεις,

στάσου λίγο

να τα πούμε .

Σαν τον έρωτα και εσύ

γνήσιο αρσενικό,

μπαίνεις στις ζωές μας

δίχως να μας ρωτάς

ζωή να μας χαρίζεις .

- Έφη Κεραμή -