Φταίει ένας Άλλος, κάτι άλλο, ο απέναντι, ο δίπλα, οι συνθήκες, η ζωή, οι περιστάσεις, η κοινωνία, η οικογένεια, η ανατροφή, ο από πάνω, ο από κάτω, το σύμπαν, η μοίρα, ο κακός μας ο καιρός. Εντάξει. Φταίνε και όλα αυτά. Εμείς, βρισκόμαστε πουθενά; Έχουμε ευθύνη για ό,τι μας συμβαίνει; Ή αποποιούμαστε τη δική μας ευθύνη, τη συμμετοχή μας, την αυτοπαρατήρηση, την απόσταση από τον εαυτό μας ώστε να δούμε τι συμβαίνει; Αναλαμβάνουμε τη ζωή μας ή ζούμε σε μια κατάσταση διαρκούς παιδισμού; Το να ρίχνεις συνεχώς το φταίξιμο σε κάποιον άλλο είναι άγνοια, αποφυγή και άρνηση. Μόνο οι πεθαμένοι δεν φταίνε σε τίποτα. Οι ζωντανοί κάνουν λάθη, παραπατάνε, αναλαμβάνουν ευθύνες, σκέφτονται τι δεν λειτούργησε, ζητάνε συγγνώμη, προχωράνε, ξαναπροσπαθούν. Δεν είσαι ανθρώπινος αν δεν μπορείς να πεις όπως ο Νίτσε: «αυτό το λάθος είναι δικό μου. Κανένας δεν μπορεί να μου το πάρει»... Web.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου