Συνομωσία για μία Άνοιξη... Μαρία Δημοτάκη.

Ανατολή χαράζει...

και μαζί της ισορροπεί μια μυγδαλιά

που πλανεύει το βάθος του χειμώνα

με την απογυμνωμένη και ελεύθερη

παρουσία της.

Ανατολή χαράζει...

μια αυτοφυής Ανατολή

που παρακινεί την ψυχή της

να βγει στη βαρυχειμωνιά του κόσμου

να προτρέψει τα ζιζάνια,

πριν ακόμη εκείνη ανοίξει τα μάτια της.

Άπαιχτοι ρόλοι,

αειθαλείς καημοί,

αχάιδευτες στιγμές,

ναυάγια χρόνων σκεπασμένα

με κουβερτούλα ζεστή.

Φύλλα ξερά πια,

πέφτουν στο χιόνι.

Ανατολή χαράζει...

και μαζί μια ανέμη

υφαίνει κατάλευκα όνειρα

στο πλουμιστό φύλλωμά της,

σαν χιονονυφάδες που αφήνουν

τη γύρη της απαλοσύνης τους.

Ο ήλιος καρδιοχτυπά εκεί...

στο στήθος της.

Εκεί που γεννάται ο πρώτος ανθός.

Ένα αλάβωτο παράγγελμά του

σκιρτά να αγγίξει τ' αλάφρωμά της.

Και να, που ένας μικρός παλμός μυγδαλιάς

σαλεύει στο καταχείμωνο.

Άνθισε η μυγδαλιά!

Χρονογράφημα άγιο την έντυσε.

Χρονογράφημα άγιο... χάραξε.

Μαρία Δημοτάκη