Γιός Ταμπάκη
Στην ακροθαλασσιά κτισμένο το Ταμπάκικο
Το άρωμα και η αφή του δέρματος
στην μνήμη αποτυπωμένο
Και έμενε εκεί να πλάθει τα όνειρα του
Δίπλα στην θάλασσα που τον μάγευε
Και ο πατέρας αυστηρός
Δραπέτευσε και χώθηκε στο ελεύθερο
της νιότης την ξεγνοιασιά
Και έψαξε μέσα από την περιπλάνηση της ζωής έψαξε
Να βρεί το σκοπό της να ζήσει
Και σαγηνευτικέ από τον βυθό της θάλασσας
που μαλακώνει την καρδιά
Και περιπλανήθηκε ζώντας από τον πλούτο της
Η μαγεία της φύσης τον ξελόγιασε
Ο έρωτας των γυναικών τον ξελόγιασε
Η τέχνη κάποτε ταύτισε την ζωή του
Παθιασμένος με το λαϊκό της ζωής
Απλούς ανθρώπους
Ιστορίες χιλιάδες άκουσε
Και διαμορφώθηκε
Αυτό που επιτάσσει η ζωή για να ισορροπήσει
Μα έμεινε το κομμάτι της νιότης το πέρασμα
Που συντροφιά κρατάει στο ποτό του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου