Σήμερα πήρα την καινούργια γραφομηχανή και άρχισα
της λέξης να κτυπώ στα πλήκτρα της
Γράφω και χάνομαι πίσω από της λέξης
Πίσω από τους ήχους των πλήκτρων χάνομαι
Και γυρίζω την σελίδα την παρακάτω παράγραφο
να γράψω μα τα χέρια δεν με βοηθούν
Και το μυαλό γεμίζει σκέψεις που πρέπει να αποτυπωθούν
Χαραγμένες στον κατάλογο της ζωής
Και σερβίρω το πόθο σαν μενού
Πρέπει να κρατηθώ στο παρών
Και γυρίζω να διαβάσω ξανά και ξανά
Να διορθώσω να επιβεβαιώσω
Την γραφή που χάνεται στον ορίζοντα του λευκού του χαρτιού
Σε αυτό το τραπέζι της κουζίνας που γραφείο το χρησιμοποιώ
Και η σκέψη χάνεται στο αχανές της ζωής
Και κρατιέται στο περβάζι του παραθύρου στο έξω
του εγκλωβισμένου μυαλού
Στα σπασμένα χαμόγελα ακροβατεί
Πόσο χρειάζομαι το αύριο
Πόσο καρτερώ τον αέρα του αύριο καρτερώ
Για να δροσίσει το σήμερα που ζω
Χρωματιστώ μπαλόνι στον ουρανό
Παρασέρνει το όνειρο
Στο στρογγυλό της γης το γυρνά
Στης ιστορίας το γραφτό το γυρνά
Σαν το χέρι γυμνό σου προσφέρει ένα τριαντάφυλλο
Παραπεταμένα φύλλα στον άνεμο του μοναχικού κελιού
Ποιος ξέρει το γιατί
Σχοινοβάτη του Γορδίου δεσμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου