Έχω τα αγάλματά μου.
Μου τα κληροδότησαν οι αιώνες: οι αιώνες της αναμονής μου,
οι αιώνες των αποθαρρύνσεών μου, οι αιώνες της ατελεύτητης,
της ακατάπνιχτης ελπίδας μου τα έφτιαξαν.
Και τώρα είν’ εδώ.
Ως αρχαία συντρίμμια, δεν ξέρω διόλου, ακόμη,
τι ακριβώς απεικονίζουν. Η προέλευσή τους άγνωστη μού
είναι και χάνεται μέσα στη νύχτα της ζωής μου, όπου το
σχήμα τους μονάχα γλίτωσε απ’ τον αμείλικτο αφανισμό.
Είναι ωστόσο εδώ, και γίνεται το μάρμαρό τους
κάθε χρόνο πιο σκληρό, λευκάζοντας πάνω στο μαύρο
φόντο μαζών λησμονημένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου