Στέκει ψηλά το όνειρο
και δεν μπορείς να φτάσεις
και τα φτερά σου’ αδύναμα
τον πόνο να δαμάσεις
χίλια κομμάτια σ’ έκανε
της νύχτας το μαχαίρι
και τ’ άστρα σε ζωγράφισαν
στης λύπης το καρτέρι
Πάλι στο πέπλο της σιωπής
νεράιδα μεθυσμένη
μες στην αλήθεια της αυγής
στο μίτο σου πιασμένη
και τα αστέρια να ρωτάς
πως λύνει πως σε δένει
Τα νιάτα σου τα κούρσεψαν
της νύχτας οι αλήθειες
και τα φτερά σου έσπασαν
σε έρωτες αλήτες
πόσα κομμάτια μάζεψες
και λείπουν άλλα τόσα
ίσως καλά δεν έμαθες
του έρωτα την γλώσσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου