Πάλι κρυμμένη πίσω απ’ το θολό σου τζάμι
να πλέκεις τον μύθο της αγάπης σου
στα όνειρα κουρνιάζεις κάθε βράδυ
ποτίζεις την ελπίδα με ένα δάκρυ σου
Το σεληνόφωτο προσμένεις να φανεί
και στην φωτιά του την σιωπή σου για να κάψεις
για μιας αγάπης την γλυκιά διαδρομή
και σαν σπουργίτι στην χαρά σου να πετάξεις
Μένει ο πόνος αμετάκλητος στα μάτια
το γράφει η μοίρα στην παλάμη σου
σαν δίστρατο να ψάχνεις τα κομμάτια
να χτίσεις την εικόνα της αγάπης σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου