Κάθε αυγή αρχίζω απ' την αρχή
να κυνηγώ έναν μαύρο ήλιο,
γιο ενός δαίμονα που νίκησα μια νύχτα στα χαρτιά.
Δεν με ζύγιασε σωστά κι έχασε.
Κάθε απόδειπνο μαζεύω νερό από ένα σύννεφο,
που ψάρεψα μια μέρα με καιρό.
Το έκλεισα σ' ένα κλουβί
και το 'βαλα να κλαίει για μένα μόνο.
Του 'πα πως είμαι μάγισσα,
μα δεν με πίστεψε...
Κάθε νύχτα ανταμώνω στον ουρανό με το φεγγάρι.
Στο σμίξιμό μας, ο μαύρος ήλιος γεννά αστέρια γεμάτα ζήλια
και με αυτά ταΐζω το σύννεφό μου.
Μάγισσα είμαι, ακόμα δεν πείστηκες;
Οι χάντρες στο λαιμό μου
είναι καρδιές που μου χαρίστηκαν.
Τη νύχτα γυρνώ κι έρωτα κλέβω...
Απόσπασμα : Θεατρικοί ποιητικοί μονόλογοι (Υπό έκδοση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου