Λυπάμαι... Γιάννης χαραλαμπάκης.

Λυπάμαι που βλέπω ανθρώπους γύρω μου χωρίς 

προσωπικότητα κι εγώ, να ζούνε κάτω

από των λιγοστών τα θέλω.

Λυπάμαι αυτούς, που από τα χέρια τους ολόκληρο ένα 

ποτάμι πέρασε και μια γουλιά νερό οι άμοιροι 

δεν πρόκαμαν να πιούνε.

Λυπάμαι αυτούς, που χωρίς καθόλου να σκεφτούν

μοίρασαν οι αφελείς, κομμάτια της ζωής τους 

σε φίλους άφιλους.

Λυπάμαι αυτούς, που με ζητιανιά γυρεύουνε

δυο δράμια αγάπη αφού όλοι μάθανε 

να την πουλάνε ακριβά.

Λυπάμαι αυτούς, που σχώρεση ζητάνε για τα δικά τους

σφάλματά και πριν περάσουν  δυο στιγμές, 

ακόμη πιο μεγάλα κάνουν.

Λυπάμαι αυτούς, που ξεχνούν πως οι μανάδες των

παιδιών τους γυναίκες είναι και αυτές

και τα δικά τους θέλω έχουνε.

Λυπάμαι αυτούς, που την αγάπη ποτέ δεν μπορέσαν να 

γνωρίσουνε αφού τον πόθο και την ηδονή, 

αγάπη την βαφτίσανε.

Λυπάμαι αυτούς, που συνυπάρχουν ανάρμοστα για πολλά

χρόνια με ανθρώπους που θα έπρεπε, 

από καιρό να είχαν αποφύγει.

Λυπάμαι αυτούς, που δεν θελήσανε λάδι ποτέ να βάλουν 

στο καντήλι τους, κι όταν εκείνο έσβησε

ρωτούσανε ποιος ήτανε ο λόγος.

Λυπάμαι αυτούς, που ένα καυτό φιλί στο στόμα από δυο 

χείλη κόκκινα, που μόνον για ‘κείνους να ανασαίνουν, 

δεν κατάφεραν ποτέ τους να γευτούν.

Λυπάμαι αυτούς, που δεν θελήσανε ποτέ τους στη ζωή 

κάτι να θέλουν, γιατί πάντα πίστευαν πως αυτό, 

δεν είναι δικός τους ορισμός.

Λυπάμαι αυτούς, που δυστυχία μίσος και φόβο μοναχά 

μάθανε να σκορπάνε με τον  φθόνο τους, 

κι αυτόν αγάπη ονοματίζουν.

Λυπάμαι αυτούς, που τα λάθη τους με εγωισμό και πείσμα

αρνούνται να αποδεχτούν, επικαλούμενοι δειλά

φθηνές δικαιολογίες.

Λυπάμαι αυτούς, που έλαβαν στα σοβαρά κάποια λόγια 

ειπωμένα σε μια παραζάλη και σαν φύλλα, 

σκόρπισαν την άλλη μέρα.

Λυπάμαι αυτούς, που για να κρύψουν τις δικές τους ενοχές

αμαρτίες και πομπές, προσπαθούν με θράσος 

να επιβάλλουν και να επιβληθούν.

Λυπάμαι και για μένα όμως, που όλα αυτά τα βλέπω και 

τα ζω γύρω μου να συμβαίνουν, και σαν τριχιά που 

θέλει να με πνίξει τυλίγουν την ψυχή μου, ενώ με απάθεια 

περίσσια προσπαθώ ποιήματα να γράψω... 

Κάτι που ποτέ δεν έμαθα να κάνω!!!