Γενέτειρά μου λαμπερή
με τόση περηφάνια,
στέκεσαι πάντα κορυφή
είσαι μητέρα σπάνια!
Το κορμί σου αιμορραγεί
απ'των Αιώνων τις Πληγές,
η καρδιά σου προσπαθεί
να ηρεμήσει τις κραυγές.
Αχ...οι πληγές ξαν'άνοιξαν
φευγωντάς σου τα παιδιά,
την ψυχή σου μάτωσαν
σαν αγκάθια στην καρδιά.
Απ'τα σπλάχνα σου ε βγήκαν
Λεβέντες κι αγγελούδια,
στα ξένα όπου κι'αν πήγαν
νοσταλγούν για την Πατρίδα!
Στον αιώνιο κι ιερό τόπο
τις ελπίδες θα ριζώσω,
ψάχνοντας με κάθε τρόπο
το χαμόγελο να δώσω.
Πονεμένη μου Πατρίδα
τις πληγές σου εσυ μετράς,
την αγάπη σου ως πυξίδα
για πάντα μας καθοδηγάς!
Πατρίδα μου, λεβέντομάνα
με πνίγει ο καημός σου,
να όδύρεσε και να πονάς
να κλαίς για τ'όνειρό σου.
Κατοχυρωμένο...
ΛΕΥΤΕΡΊΑ ΡΑ"ΙΔΟΥ ΛΙΤΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου