Ξανθό άχυρο είμαι στου κόσμου το αλώνι
λυπημένο της νύχτας αηδόνι...
Είμαι μια αγάπη κρυμμένη
στου φθινοπώρου τη γωνιά περιμένει.
Είμαι ξεχασμένο τραγούδι στο πέρασμα του χρόνου
κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο
φωνή που ασκεί βέτο!
Μια αγκαλιά κλεμμένα λουλούδια
απ' το περιβόλι του ουρανού
βαρκάδα νυχτιάς καλοκαιριού.
Αντανάκλαση φωτός
που δεν ανήκει κανενός!
Ένα όνειρο αχόρταγο για χάδι
άσβεστη φωτιά το βράδυ.
Όμορφο όνειρο των άστρων χαδεμένο
κάθε αυγή ξεψυχάει το καημένο!
Ξέφρενο άτι με τη ζωή χαλινάρι
που κάποτε κάποτε καθρεφτίζεται
στα μάτια σου με καμάρι...
Είμαι ζέστα χαδιού
σκίρτημα φιλιού
πέταγμα αετού
δροσιά νερού...
Αχ ειμαι ότι δεν άπλωσες το χέρι
ν' αγγίξεις
νεράιδα που ήθελε να ξυπνήσεις!
Είμαι αλλόκοτη επιθυμία
τρυφερή νιότης νοσταλγία
γλυκός ανεκπλήρωτος πόθος σου
να τι είμαι
κι έτσι θέλω να μείνω
να κυλώ να χάνομαι
να ξανάρχομαι
σαν έρωτας να σβήνω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου