Έγινα φωτιά και ζώνω εσένα..το κάθε σου βήμα
και τα όνειρά σου ακόμη... λυπάμαι μα δεν έχω έλεος πια..
θα τα κάνω όλα παρανάλωμα και μετά θα τελειώσω
στην ίδια θάλασσα που με την υγρή της αγκαλιά
εμάς τύλιξε κι αυτή... έκτοτε μαζί αλάτι κι αγάπη γέμισε...
Έγινα πλέον αέρας και σαρώνω...εσένα.. το κάθε σου βλέμμα
και τις προσδοκίες σου.. μη ζητάς οίκτο τώρα...ανεμοσούρια
όλα θα γίνουν τώρα και μετά θα κλειστώ σε έναν ασκό
στου πουθενά τον ώμο περασμένο...
'Εγινα νερό..ναι αυτό επίσης έγινα..θα σε καταπιώ
δίχως δεύτερη σκέψη..εσένα..το φιλί σου που δοξάζει
για άλλη μια φορά του κόσμου τους Ιούδες και τη λαχτάρα
που μου'χεις...τίποτα δεν θα λυπηθώ...έπειτα θα δοθώ στη γη
να με ρουφήξει και θα φυτρώσουν αγριολούλουδα...
δε με νοιάζει η ύπαρξή μου αφού στη δική σου
δε θα υπάρχει...δε με νοιάζει η ύπαρξη σου γιατί είναι
ένα με τη δική μου έτσι κι αλλιώς...
εσύ, τα βήματά σου, τα όνειρά σου..είμαι εγώ...
εσύ,το βλέμμα σου και οι προσδοκίες σου..είμαι εγώ..
εσύ, το φιλί σου..η λαχτάρα σου..είμαι εγώ...
δε θα μείνει τίποτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου