Γίνου Στήριγμα... Ελένη Σοφία Στοίλου.

Σταγόνες το δάκρυ , στα ροζιασμένα χερια
Στα μονοπάτια του μυαλού, βολίδα , αέρας
Ξεδιπλώνεται η ζωη που εχει ζήσει
Η αναπνοή της νιότης που εχει σβήσει!

Σηκώνει το βλέμμα , κοιτάζει το κενό

Μια μαχαίρια μεσα στο μυαλο

Ολη η ζωη μονόπρακτη ταινια

Περνάει εμπρός, στο μυαλο τρικυμία

Προσπαθεί να σηκωθεί μα δεν μπορει

Ζητά ενα χερι να βοηθηθεί

Κοιτάζει τριγύρω, παντου σιγή

Ψάχνει ελπίδα , μα απο ποιον να ακουστεί;

Έπαψε το τηλέφωνο να χτυπά

Ποιος νοιάζεται άλλοστε για ολα αυτα;

Η ζωη τρεχει αλλου , οχι γι αυτόν

Η απόγνωση γραφει ,το φιναλε αργό

Σύρει τα πόδια του πολυ αργα

Καθε του βήμα μια μαχαίρια

Σε καθε ανάσα η θλίψη παγώνει

Ρίξε μια σπίθα , στην ελπίδα που λιώνει

Στήριγμα το χερι σου, μην τον αφηνεις

Γίνουν ελπίδα στην ζωη που σβήνει

Κάποτε στήριξε τα όνειρα σου

Κάποτε κουρνιαξες στην αγκαλια του!