Περπατάω στο γέλιο σου... Στέλλα Βρακά

Περπατάω στο γέλιο σου
δεν είμαι εγώ
είμαι η άλλη που ανημποριάζει
στο ξεκάθαρο όλο.

Τ' όνομά μου πικρό κελάιδισμα
τ' όνομά σου ήλιος μου
και θάλασσα εκκωφαντική.

Μην μ' αγγίζεις και φεύγεις
στο μακρινό κι ανένδοτό σου
φαρμακώνομαι.

Δεν θα διαβάσεις την φλόγα μου
δεν θα μάθεις την αγάπη
στις στάχτες και τις μέρες
των ίσκιων.

Σιωπηλή η πέτρα
στο φεγγάρι.
Στο φως του ήλιου
ποιεί άσματα και σαγιτεύει
αγγέλους.

Περπατάω στο γέλιο σου
και σου το επιστρέφω.
Μα κλοπιμαίο το κλάμα σου
μου το κρατάς κρυφό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου