Για να γράφεις πρέπει να ακούς μέσα σου μία προσευχή.
Η γραφή σε απομονώνει από τον κόσμο για να σε φέρει μετά
πιο κοντά σε όλους.
Αλλά πρώτα σε κλέβει, σε απαγάγει, σε κατέχει.
Μετά σε ελευθερώνει και ανήκεις παντού.
Σε όλα τα μάτια, σε όλα τα χείλη σε όλες τις ψυχές.
Πρώτα όμως είσαι δική της και σε εξουσιάζει.
Είναι εγωίστρια η γραφή.
Δεν θέλει να σε μοιράζεται την ώρα που την δημιουργείς.
Δεν θέλει να σε κλέβει από αλλού. Θέλει να της ανήκεις.
Θέλει να βασανίζεσαι και να αυτό εγκαταλείπεσαι.
Θέλει να μεταμορφώνεσαι σε κάτι που δεν είσαι μόνο για εκείνη.
Δεν θέλει να κλέβεις ώρες για εκείνη.
Θέλει να σε εξουσιάζει.
Αν δεν είναι αυτή ο κυρίαρχος δεν της αρέσει.
Προτιμά να σε αφήσει στην ησυχία σου.
Για να γράφεις πρέπει να ακούς μέσα σου μια προσευχή.
Και η προσευχή σου αυτή να είναι τόσο δυνατή που
να ακούγεται σε όλο τον κόσμο.
Η γραφή είναι ευλογία και κατάρα μαζί.
Όμως δεν θα σου δώσει ποτέ την ευκαιρία να διαλέξεις
κάτι ανάμεσα στα δύο.
Θα κουβαλάς μέσα σου και τα δύο ώσπου
να σε ορίσει στο τέλος εκείνη.
Τι θα είσαι..
Ποιός θα γίνεις..
...Μπέττυ Κούτσιου...
Ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή