Ορισμένη λόγχη... Ελένη Κιούπη.

Δεν χρειάζομαι πλούτη και ρούχα
Σε φόρεσα Φώς μου
Ξέχασα κανόνες γραμματικής και υποσχέσεις
Θυμάμαι μόνο τους εμπρησμούς
που μ'έμαθες κατακαλόκαιρο
Δεν θυμάμαι ονόματα και διευθύνσεις
Ενα όνομα μόνο
Ξέχασα τα βήματα σε άδειους δρόμους
Θυμάμαι μόνο που λύσσαγε ο βοριάς
κι εσύ μου κράταγες την καρδιά
πάνω στο τεντωμένο σχοινί
Σε όλες τις προηγούμενες ζωές κοντά σου ήμουν
Δεν θυμάμαι εποχές μέρες μήνες
Ενα μήνα μόνο
Βρέχει σήμερα αγάπη μου
Βγήκα να μαζέψω βροχή για το ταξίδι μας
Είναι δίψα και ερημιά ο Έρωτας
Τα κύματα λούζουνε το Φάρο στο μόλο αγάπη μου
Και εγώ δεμένο πλοίο στο ντόκο με κάβους γερούς
Η θάλασσα στο ένα πόδι ν'αγκαλιάσει τον ουρανό
Θύμωσε ο καιρός που δεν μπορεί να μας γεράσει
Μη φοβηθείς μη τρομάξεις
Θα θριαμβεύσεις πάλι
Θα με νικήσεις
Μη φοβηθείς μη τρομάξεις
Όπλο γεμάτο θα κρατώ
Φωτιά αναβλύζω και θα καίω
Έχω λεπίδα που κόβει κατακόρυφα
Ξυπόλητος να' ρθείς
Στο αίμα να περπατήσεις

Eleni Kioupi

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου