Λατρευτό μου… πονεμένο μου παιδί
μύριες ευχές τ’ αγέρι να σου φέρει...
από ψηλά μετρώ τα κύματα…σε ψάχνω!
Ζωή μου όλη…ανάσα μου και …σπλάχνο,
‘λύσανε οι κάβοι’…
εδώ και χρόνια...
κι’ ακόμα σου ‘κρατώ’ το…χέρι!
Σ΄έδιωξ' η ανάγκη …
κι’ έφυγες με τα μικροχελιδόνια…
Κι' όλοι σας "νεοσσοί"...
με δάκρυ και με πόνο...
χάσατε... της επιστροφής τον δρόμο!
Άγουρο... αετόπουλο …έπεσ' απ’ τη φωλιά...
Μου’ φυγε ‘αμέσως’…
δεν το’ δα…αν ξέρει να πετά!
Ελπίζω …τώρα π' άσπρισε να’ ναι καραβοκύρης…
Πεθάναν και...τα ζα…
μα το θυμάται η αγριελιά!
Μαζί τηνε φυτέψαμε…
Ήταν μωρό …σαν άρχισε να περπατά…
Μικρό … τυραννισμένο μου αγγελούδι...
αν φοβηθείς τ' αστραπόβροντα…
έλα στον κόρφο μου να γύρεις…
Μαζί να ονειρευτούμε...
σιμά...στο φως...και στη σκιά...
στη σιγουριά,
στις όμορφες τις θύμησες … μ’ εκείνο το τραγούδι...
σαν σε νανούριζα…μικρό,
σ’ εκείνες τις … ‘αλαργινές τις θάλασσες’ με τις ‘αρχαίες τριήρεις’!
........
Εκεί που πας…
είν' ανοικτή η θύρα...μην χτυπάς!
Θα σου’ ρθουν γύρω σου πολλοί…
θα σου’ ρθει κι' η "απονιά"!
Μην τη σκιαχτείς…
δύσβατο δρόμο θα διαβείς,
αλλ’ είσ’ αναθρεμμένο μ’ αρετές…
Πνίξ’ την κι’ αυτή και τ’ άδικο …
μαζί με τη "νυχτιά"...που' ν όλα "σιαμαία"!
Άλλαξ' την..."ειμαρμένη"
τη μοιραία!
Άκου...
στοχάσου...
σκέψου βαθιά...
και διώξε τα ρηχά...
Θώρα μονάχα με το νου...
με τη δική του τη ματιά!
Πικρό μου...ριζικό!
Ψυχή μου ...
θέριασ'
ο νόστος σου...
Δε θα στη συγχωρέσει...
την ‘ωμή' αλήθεια,
στ’ οριστικό σου το φευγιό...
Νόστος που...
σ’ εχθρεύεται...κακομιλά στις παρυφές!
Βγες του μπροστά,
ξεπροβόδισ' τον...
και ρίχτ' τον πιο... ψηλά,
κείθε...
στις αέναα χιονισμένες
‘αστροσκαλιστές’ κορυφές...
Που' ναι... πηγές
λιαχτίδων ...
σα 'ξέπλεκα' μαλλιά
σ' αέρινους δρόμους...
σαν σε σμιλεμένους
καλίγραμμους ...των νιάτων, ώμους...
ομορφαίνοντας
τις αλάνες...
που παίζαμε... παιδιά!
Κοίτα... βλαστέ μου
πιο πάνω
κι’ απ’ τα όρια τής θλίψης...
εκεί πoυ’ ν' κυρίαρχη
η γαλήνη...
αυτή η "θεοκρυσταλλένια κρήνη",
κάνοντας... θαύματα
σαν ‘απαγκιάζει’ τον...θυμό και φέρνει ... σιγαλιά!
Σαν...κουραστείς στη ξενιτιά
μικρό μου "πεταρούδι"...
πάρ' την πνοή
απ' το στόμα μου
κι' ετούτη τη βραδιά...
Μονάχο...σαν την καλαμιά,
σε κάθε δύσβατο δρομί
παίρνε την ίσια διαδρομή...
κι' αν σ' εμποδίσ'
η ..."αγκαθιά"...
ξεπάστρεψ' την...
λειώσ' της
τ' αγκάθι ...
και κάμε το της...χνούδι!
Ψυχή μου...
σε πείσμα όλων…
θα ζω...ώσπου να σε ξαναδώ…
κι' ολημερίς…
θα ξεγελώ τον Χάρο…
Τα’ παμε με τη ξενιτιά…
το δάκρυ σου
θα’ ναι μονάχα της χαράς…
κι’ εκεί …κι΄εδώ!
Ειδεμή…
θα ενώσω τα βουνά …
θα σκίσω τον ωκεανό και θα’ ρθω να σε πάρω!
‘Σκυφτή’… ζωή μου…
γέρασες…αθόρυβα
σα...‘μαραμένη’ γλάστρα…
Μα η ψυχή μου…
βράζει με το νου!
Δεν τον
σχωρνά τον μισεμό!
Είναι περήφανη…
και...συντροφεύει τ’ άστρα!
Μα... σήμερα...
η κουρασμένη μου καρδιά
σκιρτά σ' αλλόκοτο ρυθμό
...
ε'...όσο... αντέξει!
Αυγή ...σε καρτερώ...
αν είν' για το δικό του το ...καλό...
ας φέξει!
Τι… ακούστηκε;
Στάσου να τρέξω…να γενώ αερικό!
Να μη με δει…
Έχω να το νιώσω… από μικρό…
Ρωτώ;
Είν’ του παιδιού μου…το κακό;
Θα τό’ βρω …απ’ τ’ άγγιγμά του το… “μυρωδικό”!
Εμένα…δε θα με ‘καταπραΰνετε’ με “ψέμα” …
Μα…
κλαίν’ τα δάση,
μαραθήκαν τα σπαρτά …
τσιρίζουν τα πουλιά…
γέρνει… ο πλάτανος απ’ τους λυγμούς,
λυγούν οι κλώνοι της ροδιάς,
γραπώνοντ' ούλοι στ' αγκάθια τής βατιάς...
μοιρολογούν... οι ιτιές στο ρέμα!
Τότες…
στάχτη τα πάντα να ...γενούν...
οι ανθοί να πάψουν να μοσχοβολούν...
χαράμι η πλάση κι’ η ομορφιά της …
λάβα να καίει … στα “σωθικά” της!
Πάρτε μου πίσω την αυγή…
κι’ ας μείνει χωρίς λάδι το καντήλι!
Να σβήσει…
η μέρα αυτή…
να μη...ξημερωθεί!
Τρεχάτε οπίσω μου… χτικιά…
πάρτε χολή απ’ την πνοή
κι’ απ’ τη μιζέρια … ανασαιμιά...
δώστε στον βούρκο κλίση για… ροή
κι’ αλέστε στους μύλους … του νεκροπόταμου
νίτρο μαζί με αίμα…
Στουμπώστε και το
κάρβουνο μ’ ίδρο απελπισιάς,
με κάλι και με θείο…
Ωρέ...δειλοί
σάλιο δεν του' μεινε να καταπιεί...
το στόμα του είναι...κρύο!
Ωιμέ...
Κρύψτ' ωρέ...το ρομαντικό το δείλι...
το σύμπαν όλο να... καεί!
Στομώστε τη μπαρούτη κι’ ανάψτε το... φιτίλι!
Παιδί μου…
ταχιά να ανταμωθούμε εκεί στα… ‘ξένα’!
Μοίρα…
γιατί σε μένα;
Παντελής Π. Κούσης
Ένα ...μέγιστο "ευχαριστώ"...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό καρδιάς!