Παγώνω Μάνα... Ελένη Παπαμακαρίου..!

Παγώνω Μάνα !!...

Ίσως ο καπνός απ'"την καμμένη γη ...

Τα ουρλιαχτά ....

Κι αυτό το σύννεφο που κάθησε από πάνω μου .

Να στάζει δάκρυα από της Μάνες ...

Των παιδιών που χάνονται ...

Στον άδικο το πόλεμο που φέρνει ..

Ανατριχιλα .!!

,,,,Παγώνω Μάνα .!

Ο Αγερας πιάστηκε χέρι..χέρι ..

Με τον κεραυνό κι άρχισαν στα πέρατα ..

Της γης να τραγουδάνε .!!

Ασκημο μοιρολόι που στ"άκουσμα τους ..

Σπάσαμε τα κλαδιά και πέφτουν ..

Σαν τα φυλλαράκια .

Ποτάμι έγινε κι ουρανός ..

Κι έσμιξε με τ"αστροπελεκια ..

Σάμπως να θύμωσε ο Θεός ..

Μ"αυτή μας τη κατάντια .!!!!!!

,,,,,,Παγώνω Μάνα ,,,!

Κι αυτός ο διάβολος ...

Ο πολεμοχαρής ..γελάει ξεκαρδιζεται ...

Που ανεμοστροβιλιζονται ..

Οι στάχτες οι Ανθρώπινες !

,,,,, Παγώνω Μάνα !!...

Γιατί ο άλλος πόλεμος ...

Αυτός...Αυτός που μουλεγες σαν ήμουνα

Μικρό παιδί ..είναι ακόμα πιο σκληρός ..

Χωρίς σπαθιά ..και χωρίς αίμα .!!

Αυτός ...με τις πύρινες γλωσσες ...

Του μίσους και τις κακιας ..

Αυτός .

Είναι ο χειρότερος Μάνα μου !!

,,,,,Παγώνω Μάνα .!

Σαν βλέπω κάτι ψευτοποιητες ..

Να κάνουν γάργαρο το νερό στο βάλτο ..

Που μόνο δυσοσμια μυρίζει ..

Και τα πουλιά τα μαύρα σαν κοράκια ...

Αηδόνια αηδόνια μας τα λένε .!!!!

Κρατησου Μάνα μου ...

Σε βλέπω κι αργοσβηνεις ..

Και χάνεσαι ....και χάνομαι κι εγώ μαζί σου .!!

Κρύψε μου στο κόρφο σου σαν σπουργιτακη .

Να κουρνιασω και να ζεσταθώ ...

Να μην ακούω τίποτα απ'"τα βουητά ...

Τον Ανθρώπων που μόνο πόνο ..

Μου προσέφεραν ..πολύ και δυνατό !!!!

,,,,,,,Παγώνω Μάνα !!

Κι έμεινα ακόμα ένα μικρό παιδί ...

Που έχει μείνει στην αναμονή να σε περιμένει .

Πάντα με τα χέρια γεμάτα με χαρα ...

Τραγούδια και Μ"όλα τα καλλουδια .!!!!!

Μη χαθείς ....

Γιατί κι εγώ σαν τις Νεραιδοχαμενες ...

Θα χαθώ ...στο δάσος το κακό !!!

,,,,,,Μη χαθείς Μάνα μου ..!!!,,,,

 ΠΑΓΩΝΩ !!!! 

" Ε. ΠΑΠΑΜΑΚΑΡΙΟΥ "