Αποτυπώματα... Κική Σεγδίτσα.

Για τη στιγμή της αμαρτίας

Είπαμε πράγματα καρμπόν
Για να ταιριάξει το παρόν
Κι η επαφή μας
Ντροπή μας

Αποτυπώματα μονομαχίας
Μείναν στην άμμο την καυτή
Τρελέ τρελέ μου πειρατή
Καρδιά μαγείας

Αποτυπώματα μονομαχίας

Που η ανάσα του βοριά
Θα τα σκορπίσει
Στις ακτές της ουτοπίας

Μα φοβηθήκαμε
Να πούμε το όνομά μας
Κι όμως το τέλειο
Υπήρχε στα κορμιά μας

Μα φοβηθήκαμε
Να αλλάξει η ζωή μας
Για την αμφίβολη ακόμα
Κι η ύπαρξή μας

Ερωτική η επαφή μας
Απαγορεύεται η στοργή
Φυλακισμένη η κραυγή
Μες στην ψυχή μας

Ντροπή μας